Utrecht- Vrijdag 11 januari 2013.
Ze liepen door de bus, recht op me af. Ik herkende ze meteen, al ken ik hun namen niet. Het moet zo’n vijftig jaar geleden zijn. Vader met zijn gehandicapte zoon, onafscheidelijk arm in arm. Beiden met een beige jas en Pa met een geel zwarte Velox das. Zo zag je ze in de jaren zestig altijd het kleine stadionnetje aan de Koningsweg binnen komen en hun plekje op de tribune zoeken. Alsof de tijd even stil had gestaan. Ik stond van mijn plaats op zodat ze naast elkaar konden zitten. We maakten een praatje, ze waren onderweg naar het rouwcentrum van Daelwijck, eindpunt van de bus en dan nog een stukje lopen. ZIjn vrouw was overleden zei hij. Ik heb hem sterkte gewenst toen ik uit de bus stapte. Bedankt zei hij. Wie weet wanneer ik ze weer zie, maar als ik ze zie dan herken ik ze weer meteen, ook al ken ik hun namen niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten