Het was deze week gewoon even stil.
Maar gelukkig kwam er het afgelopen weekeinde een beetje verandering in. Gisteren ben ik bij Henk Wilma en kleine Henkje pannenkoeken wezen eten. Ik geniet van dat kleine kereltje. Vrolijk, onbezorgd, nieuwsgierig, ondeugend en ontzettend lief. Een handenbindertje op zijn tijd, watervlug in zijn bewegingen. En bovenal weet hij wat hij wil.
Vandaag was hij bij mij thuis want er werd deze zondag bij mij gegeten. Toen Henkje kwam was ik al druk in de keuken met de voorbereidingen. Varkenshaasjes met Stroganoff of Roomsaus met Lenteuitjes, Vis voor Coegie en Wilde Spinazie, spruitjes met knoflook en paprika, Bloemkool Broccoli en Worteltjes, Krieltjes en Country patatoes. Ik was daar net mee bezig toen kleine Henk vlug als water de keuken binnen kwam kruipen en zich aan mn broekspijp staande trok, zijn beide handjes omhoog stak ten teken dat hij opgebeurd wenste te worden. Samen hebben we de country patatoes gesneden. Ik had hem er ook een in de hand gegeven en gezegd houdt deze maar even vast voor opa, alleen dat was niet zo'n goed idee van opa, want onze watervlugge Henkje had de aardappel al bijna in de mond. Ik heb hem voorzichtig uit zijn handje gehaald en gezegd dat dat zo niet erg lekker was. Nadat de aardappels gesneden waren hebben we samen nog even in de pannen gekeken. De spruitjes bevielen hem niet zo goed, want hij trok een nogal benauwd gezichtje toen we samen de deksel van de pan haalden. Verder vindt Henkje het machtig interessant in de keuken, maar als echt de potten op het fornuis gaan en de boter in de pan staat te spetteren is het tijd voor kleine Henkje om de keuken te verlaten. Het blijft dan wel goed opletten dat hij niet snel binnen komt glippen.
Kleine Henkje houdt van eten en is altijd erg geïnteresserd wat er allemaal zo op en rond de eettafel gebeurt. Uiteraard pikt hij ook van die tafel een graantje mee. En ondaks dat hij een vies gezichtje trok bij de spruitjes pan heeft hij er toch twee of drie van opgegeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten