Een weekje op bed

Yeah klinkt wel aardig een weekje op bed, wie zou zich dat niet wensen een hele week lekker in je bed luieren. Ja als het vrijwillig is, is dat natuurlijk heerlijk, maar onvrijwillig.... ik kan je verzekeren dat, dat je na 2 dagen al gaat vervelen. Het is mij afgelopen week overkomen. Zaterdag nogal druk geweest met van alles in nog wat in huis, brood gebakken een paar dozen verplaatst... Of het nu al op spanning stond, als gevolg van "Stormy Thursday", wie zal het zeggen, maar zondags kon ik niet meer op of neer en van de pijn in mijn rug al vroeg naar bed gegaan. Maar dat was ook al niet lekker, kon niet op m'n rug liggen. Eén houding als een eitje op mijn zij lukte nog net, maar bewegen was uitgesloten, omdat dan de pijnscheuten door m'n lichaam schoten. 's Maandagsmorgen nog om 6 uur opgestaan, maar had al snel in de gaten dat het niet ging, staan pijnlijk, lopen bijna niet mogelijk, dus maar weer het bed in. Ik ben met dit soort dingen, sinds ik aan een hernia geopereerd ben, uiterst voorzichtig. Dus aspirines geslikt, oefeningen, die de rug moeten ontspannen gedaan en op het zijtje en maar proberen te slapen. Dit een paar dagen achtereen. Naar het voetballen, dat zat er niet in, balen, een grotere straf kan je mij niet geven, dus maar de radio aan, maar das toch anders dan er live bij zijn. Uiteindelijk is het me toch gelukt m'n rugspieren los te krijgen en langzaam maar zeker verdween de pijn. Pfffffffffffffffffffffff opluchting, wel nog de oefeningen blijven doen, aspirines slikken en goed uitkijken met wat je doet en hoe je het doet. Vandaag weer gaan werken. Alles is goed verlopen.

Ondanks dat het gedwongen is dat je op bed moet blijven heeft het uiteindelijk ook zo z'n voordelen. Ik heb flink wat geslapen dus ben flink uitgerust, je krijgt ook een aardige vaardigheid in het oplossen van SUDOKU puzzles en je hebt de tijd om allerlei zaken te overpeinzen. Van muziek maken is er niet veel gekomen, dan maar luisteren, hetgeen toch ook wel zorgt dat de tijd wat sneller verloopt.

Nou laten we hopen dat we dit dan maar weer ACHTER de RUG hebben. Hopelijk is de volgende post weer wat vrolijker.

Storm over Holland

Een bekende bluessong o.a. vertolkt door Bobby "Blue" Band heet Stormy Monday. Het gaat ongeveer zo: "They call it stormy monday, but tuesday is just as bad, they call it stormy monday, but tuesday is just as bad, wednesday is worse but thursday is also sad..." Op donderdag 18 januari 2007 was het echter Stormy Thursday. Het was stormachtig en nat, dat zorgde ervoor dat heel Nederland werd ontwricht en met name de NS kon geen vervoer meer garanderen in de namiddag en de avond, veel mensen stranden op plekken waar ze niet wilde zijn. Ik was één van hen. Ik had die ochtend de weerswaarschuwingen van het KNMI gehoord en dat toch wel goed in de oren geknoopt. In de ochtend uren was er nog weinig aan de hand, ja het regende en er was een flinke wind maar alles liep nog perfect. Dankzij NS was ik op mn normale tijd op m'n werkplek. Alwaar ik als eerste de NS site heb geopend, want ik had me voorgenomen deze gedurende de dag regelmatig te bekijken om tijdig eventuele maatregelen te treffen. Rond een uur of twaalf kwam NS met de eerste verstoringen en daar zat al snel mijn baanvak tussen. Om één uur had ik nog een vergadering en had me voorgenomen direct na afloop daarvan mn weg naar huis te gaan zoeken. Rond twee uur stond ik op het station van Voorburg, maar had al gauw in de gaten dat daar niet zo snel een trein zou komen die mij dichter naar huis zou brengen. Dus op naar Den Haag CS, alwaar een dubbeldekker klaar stond voor vertrek met als einddoel Utrecht CS. Om ca. half drie vertrok die en vanwege de weersomstandigheden, die aanmerkelijk aan het verslechteren waren, zouden we alle tussengelegen stations aandoen. Na vertrek bleek al direct dat het een lange reis zou worden, daar de machinist van de verkeersleiding opdracht had gekregen zich aan een maximum snelheid van 80 km te houden. Nou ja we reden in ieder geval en we kwamen dichter bij Utrecht, wat toch het doel was. Tot aan Zoetermeer Oost ging het best nog snel ondanks de beperkingen. Ja je voelde de wind aan de trein rukken en de bovenleiding zwiepte op sommige plekken driftig op en neer en de regen geselde de trein, maar ik zat warm en droog wat wil je nog meer. Het weer remde echter wel de vaart van de trein en daarbovenop kwam nog dat we voor Gouda zeker twintig minuten (normaal de reistijd Den Haag -Gouda) hebben stilgestaan alvorens we op het station werden toegelaten. Maar uiteindelijk om ongeveer half vier stonden we langs het perron en de machinist kreeg toestemming zijn weg te vervolgen. Nog maar net vertrokken meldde de conducteur dat het weer toch wel bar en boos was en dat de voorlopige eindbestemming Woerden zou zijn, alwaar we rond vier uur aankwamen. Normaal doe je over dat stukje 10 minuten, maar ja het was echt slecht buiten, bomen zwiepte over het spoor, het water uit de ringvaart spoot over de dijkjes, zelfs het water in de sloten vertoonden golven met witte koppen. Een heel mooi gezicht trouwens. Eenmaal in Woerden werd omgeroepen dat er geen verkeer meer mogelijk was tussen Utrecht en Woerden en de weg terug was inmiddels ook niet meer te begaan. Toch is er nog één trein richting Gouda vertrokken en reden er mondjes maat treinen tussen Utrecht en Woerden. Omdat alles zo onzeker was had ik mn zoon gebeld of hij mij wilde oppikken. Dat was geen probleem, ook al omdat hij zich voorgenomen had Wilma, die in Woerden werkt, op te pikken.
In de tijd die ik moest wachten van vier tot ongeveer half zeven, stroomde het station van Woerden vol met mensen die met de trein uit Utrecht kwamen, om daar te vernemen dat het voorlopig, later bleek definitief, het eindstation was. In zo'n situatie is het interessant de reacties van al die mensen te bekijken. De één raakt in paniek (wat moet ik nu), tot huilens toe. Anderen zijn praktisch ("kom we gaan naar het centrum en kijken of we een hotelletje vinden", "rijden hier ook bussen", etc.). Anderen reageren zich scheldend af op de NS en ga zo maar door. Zo'n situatie verbroederd ook je zit allemaal in het zelfde schuitje, je maakt een praatje en zoekt naar een oplossing. Trouwens NS zorgde gelijk voor gratis koffie en daar werd gretig van gebruik gemaakt. Zo'n situatie is voor de telecombedrijven wel weer prettig, vooral voor de mobiele operators, want er werd heel veel gebeld met de mobieltjes, dus dat is dan weer goed voor de omzet, een piekdag dus die 18de januari 2007.
Buiten ontstond een gaan en komen van auto's voor de mensen die wat met de familie hadden geregeld en gedurig zag je mensen van de ene naar de andere auto rennen om op die manier een lift naar hun eindbestemming te krijgen. Zo gebeurde het ook toen Henk mij met de auto oppikte, maar helaas wij gingen naar Utrecht, dus moesten we de mensen teleurstellen. Ik heb nog uit het raam geroepen of er nog mensen waren die richting Utrecht moesten, maar er kwam geen respons.
Eenmaal in de auto waren we snel thuis, Utrecht Woerden 16 km. Rond zevenen was ik weer veilig en warm thuis. Een enerverende middag, dat mag je wel zeggen. Weer een uitdaging het hoofd geboden en tot een goed einde gebracht.

Signant detail: Mijn hoed is bestand tegen windkracht 10 en harder, daar waar menigeen achter zijn hoofddeksel aan moest rennen, is de mijne niet door de wind van het hoofd gerukt....:)

"They call it stormy monday, but tuesday is just as bad, they call it stormy monday, but tuesday is just as bad, wednesday is worse but thursday is also sad..."

Horror NS

Elke dag forens ik tussen Utrecht en Voorburg met de trein. Met de nieuwe dienstregeling houdt dat in dat ik de intercity naar den Haag neem, en op Gouda moet overstappen voor het laatste stuk naar Voorburg. Als gevolg van de nieuwe dienstregeling lopen de stoptreinen in Gouda al redelijk vol. Op Zoetermeer Oost kunnen er nog mensen bij. Maar op Zoetermeer Centraal begint het drama, mede door het uitvallen van Randstad Rail, staat het perron daar zwart van de mensen, die allemaal een plekje in de trein willen bemachtigen. Hutje bij Mutje staan en hangen de mensen op de balkons en in de gangpaden tegen elkaar aan. Er is geen uit en inkomen meer aan. Zelf probeer ik op Gouda al een plaatsje zo dicht mogelijk bij de uitgang te nemen. Uiteindelijk moeten een groot aantal mensen teleurgesteld op het perron achterblijven en hun geluk beproeven een plekje in de daarop volgende trein te vinden. Erg frustrerend. Het stukje GOUDA DEN HAAG wordt al de HORROR LINE genoemd. Afgelopen woensdag barste de bom, als gevolg van storingen bij den Haag reden er minder treinen en waren de treinen die wel reden nog voller dan normaal. Die woensdag waren het bijna Indiase taferelen, de mensen hingen nog net niet aan de buitenkant van de trein. Ik ben zo wijs geweest de overvolle treinen te laten voor wat ze waren en te wachten op een trein waarmee ik 'normaal' zou kunnen worden vervoerd. Hetgeen uiteindelijk ook is gelukt. In een van de treinen die ik heb laten gaan zijn mensen onwel geworden en zijn vechtpartijen ontstaan bij het uitstappen, uiteindelijk is die trein ontruimd door het NS personeel. Niet zo fraai dus. Maar ja zo maak je wat mee... niet dan?
NS onderkent het probleem van de overvolle treinen, maar ik vraag me af of ze er ook een oplossing voor hebben. Dus een duidelijke UITDAGING voor NS in 2007, want hier valt duidelijk iets te verbeteren.

Foto's van de UCK JazzNight @ Cees' Place

Donderdag_11_01_2007_UCKJazzNight

Klik op de afbeelding hierboven en je komt bij de foto,s van de UCK JazzNight @ Cees' Place.

Afgelopen donderdag werd bij Cees' Place te Utrecht een Jazzworkshop gehouden met de saxofoon leerlingen van Iman Spaargaren. Optredens waren er van Quatro Saxofoni I en II, Stoomcursus I, Toeter en Groef en van Imans eigen band Thelicious 4. Meer hierover lezen ga dan naar Keepin the blues Alive

HAPPY NEW YEAR

Ja hoi allemaal, welkom op mijn blogpage. Allereerst wens ik jullie en je vrienden vriendinnen, partners en familie een allerbest 2007 toe. Met veel liefde, geluk, muziek, gein, gezondheid, sportiviteit en alle goeds dat maar te bedenken is.
Een jaar met nieuwe uitdagingen. Laten we allemaal ons beste beentje voor zetten en ..... dan kan het alleen maar goed komen.

De eerste verjaardagen hebben we alweer achter de rug, en er gaan er nog veel komen dit jaar. De familie is weer met een telg uitgebreid (welkom Nick) en dus hebben we er ook weer een opa en een oma bij. Gefeliciteerd Opa en Oma.

En zoals opa's en oma's betaamt zullen de kleinkinderen verwent worden, of de ouders dat nu goed of niet goed vinden..... want waarvoor heb je anders opa's en oma's.

Maar zo staat er nog veel meer te veranderen dit jaar. Allereerst m'n nieuwe baan, maar dat had ik al eerder gemeld. Coeg die naast het saxofoon kwartet, na haar formidabele optreden gisteren, ook deel gaat uitmaken van Toeter & Groef. Kleine Henkje die steeds harder gaat lopen, Henk en Wilma die daardoor ook steeds harder achter Kleine Henk moeten gaan aanrennen. Oma Beppie die een nieuwe kamer voor haarzelf heeft gekregen..... Nou is het jaar al niet positief begonnen dan en het is pas een goede twee weken oud.

Dus voor allemaal 'Keep on smilin' en dit jaar GEEN problemen aleen maar UITDAGINGEN.