Wonderbaarlijk?

Ja eindelijk weer een woordje te lezen, een nieuwe post. De familie omstandigheden waarin we terecht zijn gekomen de laatste dagen zijn daar zeker debet aan. Zondag niet naar het voetbal geweest en bij mn schoonmoeder aan het bed gezeten. Iedereen dacht dat het zondag de laatste dag voor haar zou zijn. De ene toeval na de andere, persoonlijk heb ik er 5 van meegemaakt, en 's morgens vroeg moet ze er ook zeker 2 gehad hebben. In de loop van de dag werd ze mede door de medicijnen rustiger en viel ze in een diepe slaap. Hoe wonderbaarlijk dat ze maandag zelf aan de telefoon een gesprek met Coegie voerde. Ik ben zelf er vroeg naar toe te gaan en ze zat rechtop in haar bed, een sigaretje tussen de lippen en had nergens last van. Wonderbaarlijk! Te meer daar ze me toevertrouwde nergens weet van te hebben gehad en als ze zondag zou zijn overleden er nooit iets van gemerkt te hebben. Hoewel we allemaal weten dat haar levensdagen niet talrijk meer zullen zijn, zijn we toch erg dankbaar dat ze weer is zoals ze is. Misschien is het weten dat ze binnenkort overgrootmoeder kan worden wel haar drijfveer? Maar het blijft wonderbaarlijk.