Vrijdag noodweer? Dat is eigenlijk geen vraag, het was gewoon zo. Storm, regen, hagel, bliksem en sneeuw ontregelden alle verkeer en gangbaar openbaar vervoer in Nederland. Ik zelf had er 's morgens nog niet zo'n last van was normaal op tijd op m'n werk. Terwijl op de radio op dat moment al de eerste files op de wegen werden omgeroepen en men vooral werd aangeraden als je niet de weg op hoefde vooral thuis te blijven. Voor velen kwamen deze berichten te laat en waren die al lang en breed in hun auto onderweg. Voor velen betekende dit uren in de file voor sommigen een nachtje in de auto door brengen.
Op het moment dat ik naar huis ging had ik nog geen weet van dit alles ik had niet gehoord dat het treinverkeer ontwricht was met name door blikseminslagen rond Utrecht en hevige sneeuwval in het oosten van het land. Maar het ddurde niet lang of ik werd ermee geconfronteerd. De trein die ik normaal naar Utrecht heb vanuit Voorbur reed niet. Eh het duurde tot rond kwart voor zes eer ik een trein had die daadwerkelijk naar Utrecht ging vertrekken. Of we Utrecht zouden halen bleef een onbeantwoorde vraag op dat moment. Stapvoets ploeterde de trein zich richting het oosten, Zoetermeer ook hier ging de trein stoppen en even was het spannend of er toestemming zou zijn door te mogen. De conducteurs deden erg hun best om de stemming erin te houden en elke stukje informatie dat zij hadden werd over de intercom meegedeeld. De situatie wer er niet rooskleuriger op, steeds meer treinen en verbindingen vielen uit. We bereikten Gouda, daar werden nog eens 10 bakken aan de trein gekoppeld. De trein bestond toen uit 20 dubbeldeks stellen, een ongekende lengte. De vraag rees of we er uberhaupt mee konden vertrekken, maar na een half uur zette de trein zich in beweging richting Woerden. Het werd spannend in Utrecht zou het kunnen zijn dat we niet het station binnen mochten en misschien in Woerden moesten blijven. In Woerden kon de trein niet langs het perron hij was gewoon te lang en het stond er zwart van gestrande reizigers die uit eerdere treinen hadden moeten stappen omdat die niet verder mochten. Een applaus ging dus op toen de conducteur meedeelde dat we toestemming hadden naar Utrecht te rijden. Stapvoets gingen we richting Utrecht en het werd al gauw duidelijk dat de trein niet verder zou gaan dan dat station. Ook werd duidelijk dat de trein niet meer terug kon richting Rotterdam of Gouda. We waren zo'n beetje de laatste trein die nog reed, zij het stapvoets, maar we bereikten Utrecht en na een reis van bijna 3 en een half uur was ik op mn plaats van bestemming, nog even de stadsbus en ik was thuis.
Op het station was het crisis mensen konden geen kant meer op en door NS het Rode Kruis en de gemeente werden noodslaapplaatsen ingericht voor gestrande reizigers.
Vrijdag noodweer? Ja, ik dacht van wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten