Na een heerlijke cappuccino togen we verder op zoek naar een goede plek en ergens halverwege de berg vonden we een leuk en rustig plekje.
Uiteraard waren we ruimschoots op tijd het was ongeveer 12:45 uur en omstreeks 14:30 werden de renners verwacht. Een lange tijd wachten voor de boeg dus. Gelukkig kwamen we op de berg wat meer mensen tegen die ook naar het wielrennen kwamen kijken en dus was er weer een aanknoping voor een gesprek. Naarmate de tijd verstreek werd het ook wat drukker op de Berg.
De Berg begon ook al steeds meer ROZE te kleuren, met petjes en shirts, de rijdende winkels met Giro merchandise reden af en aan en om ongeveer 13:30 waren de eerste auto’s en politie motoren langs gekomen. Nog een goed uur dus. Om de tijd te doden weer met wat mensen gesproken en wat woordspelletjes gedaan om de tijd te doden. De motoren en reclame auto’s kwamen frequenter voorbij en in de lucht was de helikopter boven de renners al lang zichtbaar. Eindelijk daar kwam wat de bocht om.
Ja het stond er echt de eerste auto van de wielerkoers de renners komen eraan, zo komen ze om de bocht, de spanning neemt toe beneden in de bocht draaiden de hoofden naar links en het brommen van motoren van politie tv en pers overstemde het applaus van het publiek en JA HOOR daar kwamen ze aan een viermanskopgroep met Rick Flens als vertegenwoordiger van de Rabobank in hun midden (Rick werd op het Finish circuit op de Oude Noord in Utrecht na een lange vlucht pas weer door het peloton ingelopen)
De kopgroep had op de Amerongse berg een voorsprong van ruim 5 minuten alvorens het peloton en alle volgwagens aan ons voorbijtrokken.
Het was inmiddels 14:50, tijd om weer naar het dorp terug te lopen, immers de Giro zou 2 keer door Amerongen komen. Eenmaal vanuit Leersum over de Berg en eenmaal vanuit Elst langs het kasteel en daar de dijk op. Dus weer een plekje zoeken. Het was in het dorp aanzienlijk drukker dan op de Berg maar uiteindelijk hebben we weer een geschikte plek gevonden. Het duurde daarna niet lang meer totdat de renners ons voor de tweede keer passeerden. Rick Flens lag nog steeds met zijn medevluchters ruim op kop.
Na de tweede passage zijn we een broodje en een patatje gaan eten, het was rond 15:45 uur. Daarna zijn we naar Utrecht terug gereden en hebben we de laatste kilometers, die nog door een paar grote valpartijen werden ontsierd, waarvan onder andere Pozzato, Conigo en Kruiswijk het slachtoffer van werden, op de tv gezien. Uiteindelijk werd de etappe in een massasprint op de Croeselaan beslist en werd gewonnen door Tylar Farrar, een 25-jarige Amerikaanse sprinter van Garmin. Cadel Evans (BMC) bleef in de slotkilometers goed voorin rijden en bleef daardoor de valpartijen voor en nam in Utrecht de Rose Trui over vanBradley Wiggins (Garmin).
Een heel fijne en leuke dag samen met Berry en kleine Henk die nu echt helemaal wielrenfan is.
Foto’s: H.W. de Nijs, Utrecht © 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten