Vandaag was zo'n dag, vroeg op en lekker ontspannen met Coegie de boodschappen gedaan. Daarna met Berries vader en Ploon naar Berries moeder in het St Johannus Hospitum in Vleuten, fijn om te zien en te horen, dat ondanks alles, ze weer lacht, terwijl ze nu wel weet dat ze dood gaat. Toen ik zei dat ik weer weg moest, zei ze "Ja want je moet straks naar de begrafenis", en daarna was ze weer een beetje in de war. Een lach een dikke kus en op weg naar huis.
De afspraak was dat we ,Coegie, Hendrik, Wilma en ik, met Jos, Amanda, Sylvia en Ron naar de bioscoop (Madagascar, een super leuke tekenfilm die ik al in de Engelse versie had gezien)zouden gaan, echter ik heb verstek laten gaan, omdat de zus van Berries moeder op 11 juli was overleden en vandaag de plechtigheid op het crematorium Daelwijck plaats zou vinden. Ik ben daar namens Berries vader en moeder en de kinderen naar toe gegaan. Daar kom je dan de familie tegen, soms lijkt het wel of dat de enige plek is waar je familie nog tegenkomt en dat is jammer. Maar al zie je elkaar een hele tijd niet, je kent elkaar en probeert elkaar te troosten en maakt weer eens een praatje met eenieder en dan ben je achteraf, ondanks alle emoties die dan weer loskomen "blij" dat je toch bent gegaan.
Daarna naar huis en daar heb ik voor iedereen een hapje gekookt, Ajam pangang. Voor Ron omdat ie niet alles mag eten een apart hapje met wat mider kruiden en zilvervliesrijst. IJsje toe.
's Avonds nog even langs Berries moeder, kopje koffie gedronken en gewoon even bij haar gezeten. Ze sprak over een lange reis die ze ging maken naar Duitsland ofzo, en dat er een caravan klaar stond want dat is zo gemakkelijk voor onderweg, dan kan je onderweg slapen, koken of een bakje koffie zetten.
Toen ik weer thuis kwam was de vaat gedaan, de keuken opgeruimd. Jos, Amanda en Ron waren er nog. Sylvia was met Henk en Wilma mee, daar blijft ze een nachtje logeren. En, terwijl Ron nog een spelletje deed op de Game Cube,
hebben Jos, Amanda, Coegieen ik nog even lekker zitten babbelen. Het was erg gezellig en we hebben gelachen. En ook nog even op de gitaar gespeeld omdat een ieder dat toch fijn vind en omdat het voor mezelf een manier van afreageren is.
Droefenis, gezelligheid. Een tegenstrijdigheid?
I guess thats life.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten